Dag 22: Panama City – Panama City

We vragen op voorhand aan de receptie heel goed de weg naar het Metropolitana Park. Het meisje tekent heel secuur een plan hoe we moeten rijden doch na een paar kilometer loopt het al verkeerd en sukkelen we op de Corredor Norte. Voor de zoveelste maal langs de tol. Gelukkig is het deze maal maar 0,90 dollar. Erger is dat we weer niet kunnen terugkeren doordat de rijrichtingen gescheiden worden door een muurtje van een halve meter. Heel treiterachtig, zet dan een muur van 2 meter waar je niet kan overheen zien. Maar nee! We stoppen op de autostrade, Kyra stapt uit en wandelt naar één van de betaalkotjes van een oprit. Met de hand aan het pistool, verschijnt uit het niets een agent. Ook hier zijn wandelaars op de autostrade eerder verdacht. Soy perdido en met een droevig kopje lukt het haar om ons terug op het juiste pad te zetten. Al bij al valt het tijdsverlies nog mee wanneer we aan het park, dat als groene long van de hoofdstad fungeert, aankomen. De vriendelijke meisjes van de receptie stippelen voor ons een wandelroute uit afhankelijk van de tijd die we wensen te spenderen. In het bos vinden we tal van vogeltjes, brulapen, een uitkijkpunt en kleine 'mono titi' aapjes. Vooral die laatsten stonden nog niet op ons lijstje.
Na het park stoppen we onderwegen aan 'on the run', de voedselketen verbonden aan het tankstation voor een belegde boterham en een koffie. We volharden in de boosheid en rijden verder naar de Miraflores locks.

Hier is het bezoekerscentrum van de sluizen op het Panama kanaal. Enig opzoekwerk leert ons dat dit de grootste sluizen ter wereld zijn, afgezien van de Zandvliet en Berendrechtsluis. Deze laatste liggen ongeveer 5km van ons huis, nooit geweest!
Het bezoekerscentrum bestaat uit een informatiefilm, een knap museum en als kers op de taart een uitzicht (jawel met tribune) op de voorbij varende containerschepen die versluisd worden.
Na de sluizen trekken we nog verder de stad uit voor de Summit Zoo. Daar komen we om tien voor vier aan en zien we op de borden dat het park om vier uur sluit. Geen probleem voor de vrouw aan de kassa die zegt dat we tot vijf uur mogen blijven. Terwijl Kyra met allerlei voorwerpen de luie tapir in beweging wil krijgen trek ik er op uit om de jaguar te lokaliseren. Aangekomen aan zijn kooi, hoor ik het beest grommen in het kot achter de kooi. Ik keer terug maar bemerk nog net op tijd dat er een gifslang (triangelvormige kop) over heel de breedte van het pad ligt. Ik durf er niet over en de slang maakt geen aanstalte om af te druipen. Ik verkies over het gras te gaan en nadien gelijk nen halve onnozele over het hek te klimmen. Terug bij Kyra gekomen vertelde ik het verhaal en stelde voor om terug te gaan om de slang te fotograferen. Als we op de plaats aankwamen lag de slang er nog steeds maar had zich opgerold.

Snel maken dat we hier weg zijn. Goed kijkend waar we onze voeten zetten lopen we nog even langs de aapjes en de miereneter. Om stipt vijf uur zijn we terug aan de uitgang maar de poort is reeds gesloten en blijkt er niemand meer te zijn. Gelukkig kan de poort van binnenuit worden geopend zodat ons een nachtmerrie wordt bespaard.
We rijden terug naar Panama City waar we de avond ervoor een leuk restaurantje gezien hadden nabij het water.

We eten scampi's en zeebaars en zijn op een redelijk uur terug in het hotel.