Het duurt niet lang alvorens we worden opgeschrikt door het immense lawaai van een groep brulapen die we met onze verrekijker goed kunnen observeren. We zien talloze kleine vogeltjes maar vinden geen echte toppers, tot we plots wat geritsel niet ver van ons vandaan horen. Minuten lang speuren we de bosjes af tot we plots een zoogdier met een lange opstaande staart zien. 't Zal toch niet waar zijn zeker, een miereneter? Het beest heeft ons niet in de gaten en wandelt onze richting uit. We staan met de camera in de aanslag en dan... het is een coati. Tegenslag maar toch. We wandelen twee uur heen en twee uur terug. Op de terugweg treffen we nog een broad billed mot-mot en een keel-billed toekan aan. Een beestje dat tot de verbeelding spreekt.
Het is tijd om te gaan. We moeten nog terug naar de hoofdstad en we weten nu dat dat geen lachertje is aangezien de Panamees niet echt een pijlenzetter is.
Als we terug aan de B&B komen staat Ivan al nieuwsgierig klaar en.. hij heeft voor ons een plan getekend met bijhorende rij-instructies.
Alles klopt en nadat we nog even langs het Panamakanaal gestopt zijn om één van de sluizen te fotograferen komen we drie kwartier later aan in onze laatste verblijfplaats. Verwonderd dat alles zo goed verlopen is, nemen we, nadat we een uurtje in het hotel gezeten hebben, terug de auto om de vier, door een weg verbonden, eilanden van Panama stad te bezoeken. Het weer slaat om, de hemelsluizen gaan open en liters water kletteren tegen de straatstenen. We stoppen in een restaurant om een pintje te drinken en er lookbroodjes en ceviche (rauwe vis in limoensap) bij te eten. Na een doucheke in het hotel trekken we er 's avonds weer met de auto op uit. Nu naar TGI Friday, de Amerikaanse restaurantketen, die niet al te ver van het hotel ligt.
Na het onweer is het nauwelijks afgekoeld. Het is heerlijk dineren aan de kant van het water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten